مصافحه زن با مرد نامحرم

مصافحه زن با مرد نامحرم  

تتبع ونگارش :الحاج امــیـن الـدیــن » سعـیـدی – سعید افـغــانی«

مدیـــر مطـالعات سـتراتیژیک افغان و مسؤل مرکز کلتوری دحـــــق لاره-  جرمن

مصافحه یا دست دادن زن با مرد نا مَحرَم از لحاظ شرع اسلامی،  بصورت مطلق جايز  نبوده ، فرق نمیکند. این عدم جواز به عمر زن  ومردباشند ویا پیر ومسن ارتباط ندارد وعمر به این مفهوم درجواز و عدم جواز تأثیر ندارد. علت این است که در اين عمل براي هر دو طرف خطر وسوسه و فتنه بوقوع می پیوندد . وزمینه را برای فتنه شیطان مساعد میسازد ، چه بهترکه اگر ضرورت باشد ، این احوالپرسی شفاهی صورت گیرد.
پروردگار با عظمت ما میفرماید :« وإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ» (سورهء احزاب آیه ۵۳).(یعنی: زمانیکه  چیزی از وسایل زندگی را به عنوان عاریه (امانت) از آنها (ازواج نبی) درخواست می کنید از پشت پرده بخواهید؛ این کار برای پاکی دلهای شما وآنها بهتر است.)
مفسرین میگویند حکم  این آیــﮥ متبرکه نه تنها مربوط ازواج پیامبر صلی الله علیه وسلم میباشد ، بلکه حکم آن برای تمامی زنان مؤمن نیز صدق می کند، پس اگر قرار باشد برای امانت  گرفتن چیزی از پشت پرده اقدام شود، قطعا دست دادن و لمس نمودن حکمش مشخص است؟!
در حدیثی از  ابوهریره رضی الله عنه روایت است که : پیامبر صلی الله علیه وسلم میفرماید : 
« العَیْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ، وَالأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الاسْتِمَاعُ، وَاللِّسَانُ زِناهُ الکَلاَمُ، وَالیَدُ زِنَاهَا البَطْشُ، وَالرِّجْلُ زِنَاهَا الخُطَا». بخاری (۶۶۱۲،۶۲۴۳) مسلم (۲۶۵۷). (یعنی: چشم ها زنا می کنند و زنایشان نگاه کردن به نامحرم است، و زنای گوشها گوش دادن (به سخنان شهوت انگیز) است، و زنای زبان سخن گفتن (سخنان شهوت برانگیز) است، و زنای دست ها دست زدن (به نامحرم) است و زنای پاها رفتن (به سوی نامحرم به نیت سوء) است.
همچنان  در حدیث صحیح از پیامبر صلی الله علیه وسلم  روایت گردیده است که فرموده است :
« إِنِّی لَا أُصَافِحُ النِّسَاءَ» «من با زنان مصافحه نمی کنم» أحمد(۶/۳۵۷). (من به هيچ وجه با زنان دست نمي‌دهم).
در حدیثی دیگری از حضرت بی بی  عائشه رضی الله عنها روایت است : « مَا مَسَّتْ یَدُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَدَ امْرَأَةٍ قَطُّ غَیْرَ أَنَّهُ یُبَایِعُهُنَّ بِالْکَلَامِ» بخاری (۵۲۸۸)، و مسلم (۱۸۶۶).
یعنی: «رسول الله صلی الله علیه وسلم هرگز با زنی دست نداده، و از زنان به صورت زبانی بیعت گرفته است».

طبرانی در « المعجم الکبیر»  از معقل ابن یسار رضی الله عنه روایت می کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «لأَنْ یُطْعَنَ فِی رَأْسِ أَحَدِکُمْ بِمِخْیَطٍ مِنْ حَدِیدٍ خَیْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ یَمَسَّ امْرَأَةً لا تَحِلُّ لَهُ» صحح ألبانی فی «الصحیحة» (۱/۴۴۷).یعنی: «اگر در سر یکی از شما میخی آهنین فرو برده شود، بهتر است از آنکه زنی را لمس کنید که برایش حلال نیست».

همچنان  طبرانی از ابی امامه رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که فرمود: «لَان یَزْحَمُ رَجُلٌ خِنْزِیرًا مُتَلَطِّخًا بِطِینٍ، أَوْ حَمْأَةٍ خَیْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ یَزْحَمَ مَنْکِبِهِ مَنْکِبَ امْرَأَةٍ لا تَحِلُّ لَهُ» 
«الترغیب والترهیب»۳/۲۶(۲۹۳۸).

یعنی: «اگر بدن کسی به خوکی که آغشته به خاک و گل و لجن است بخورد، بهتر از آن است که شانه اش به شانه زنی بخورد که برایش حلال نیست».
ودر حديثي که از ترمذي، ابوداود، ابن ماجه و کتاب «الأدب المفرد» امام بخاري آمده است که : روزي رسول اکرم -صلى الله عليه وسلم- از کنار گروهي از زنان گذشت و با اشاره‌ي دست به آنها سلام داد . ومحدثین می افزایند که : در سنن ترمذي، تصريح شده است که اين زنان، در مسجد نشسته بودند.
علما ء مي‌گويند: اگر مانعي وجود نداشته باشد و بيم فتنه هم نباشد، سلام دادن شفاهی به زنان، جايز است. مثل سلام کردن به پيرزنان. زيرا بر مسلمان، لازم است که به پيرزنان، سلام دهد، آنان را همراهي کند و جوياي حالشان گردد.
در صحيح بخاري آمده است که صحابه رضوان‌الله عليهم اجمعين پس از اداي نماز جمعه نزد پيرزني که در مسيرشان بود، مي‌رفتند و به او سلام مي‌کردند.
و اين کار به خاطر شفقت و مهرباني نسبت به مسلمانان کهنسال است که اسلام، آن را امري پسنديده دانسته و در بسياري از نصوص، به آن تشويق نموده است. و ابن قيم هم در زادالمعاد اين نظريه را تأييد کرده است.
بخاري در کتاب «الأدب‌المفرد» (1073) و محقق زاد المعاد (2/419) مي‌گويد: در سند اين حديث، ضعف وجود دارد.
ترمذي (2697) و ابوداود (5204) و ابن ماجه (3701) و الأدب المفرد (1047). و آلباني آن را در صحيح سنن ابي‌داوود و کتب ديگرش، صحيح دانسته است. نگاهالصحيحة (823) و جلباب المرأة (194-196).

این وسایر دلایل در دین مقدس اسلام وجود دارد که مرد وزن را از دست دادن به نامحرم منع نموده است . 
پروردگار با عظمت هم به مرد وهم به زن هدایت اکید فرموده است :«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ * وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُوْلِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَی عَوْرَاتِ النِّسَاء» (سورﮤ نور آیه۳۱).

یعنی: به مردان مؤمن بگو که چشمانشان را [از نگاه به نامحرم ] فرو پوشند و پاکدامنی ورزند این برایشان پاکیزه تر است. بی گمان خداوند از آنچه می کنند با خبر است. 
و به زنان ایمان دار بگو چشمای خود را از نگاه (نامحرمان) فرو گیرند و دامان خود را حفظ کنند وزینت خویش را- جزآن مقدار که نمایان است – آشکار ننمایند و (اطراف) روسری های خود را بر سینه خود بیفکنند (تا علاوه بر موی سر، گردن وسینه شان نیز پوشیده باشد) وزینت خودرا آشکار نسازند جز آنکه برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدرشوهرانشان یا پشرانشان یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرشان یازنان هم کیششان ویا کنیزانشان یا کودکانی که بر عورتهای زنان وقوف حاصل نکرده‏اند.

بنآ بصورت مطلق گفته میتوانیم که  دست دادن یا لمس عمدی یک زن نامحرم، حرام و گناه است. بنآ حکم اسلامی وشرعی همین که دست دادن مرد  با زن نا محرم  بصورت مطلق جایز نمی باشد .   والله اعلم 

 محارم در ازدواج