مبنای مشروعیت در نظام اسلامی

مبنای مشروعیت در نظام اسلامی

نويسنده: مولوی حبیب الله حسام

نظام اسلامی بر سه اصل استوار است

_ عدل

_ مساوات

_شوری،بیعت و یا رای مردم

اگر این اصول در تحقق نظام اسلامی،مراعات نشده باشد آن نظام مشروع نیست و مطابق نص آیات و احادیث و قول امامان وفقهای دین ،قیام برضد آن مشروعیت شرعی دارد.

اصل عدالت ؛ 

جوهر تفکر اسلامی عدل است و نحات بشریت از ظلم.

در کلام خدا می خوانیم،وقتی حضرت ابراهیم به خاندانش امامت ع ،خداوند گفت: لا بنال عهد ظالمین ما امامت  و پیشوایی را به ظالمان نمی خواهیم. این  ایت خدا بدان معناست که ظالم حق امامت و رهبری را ندارد. قول امام قرطبی ، ابوبکر حساس حنفی ،امام رازی شافعی نیز باور دارند که به امام ظالم بیعت عقد نمی شود، اذن الهی مانع ان است

هجرت مسلمانان به حبشه از ظلم بود .وزنه از یک کفر به کفر دیگر رفتند

هجرت پیامبر خدا که از یک کفر به محیط کاری دیگر در آن وقت بو، هجرت از ظلم بود.

یکی از صحابه کرام از پیامبر ص پرسید: اگر کسی به ظلم وتعدی به خانه من آمد که مالم را ببرد، چه کنم.

پیامبر فرمود: بزن و بکش

گفت: اگر کشته شود ؟

پیامبر فرمود: اگر کشته شد پیروز می شوی و اگر کشته شدی شهید می گردی.

ابن تیمیه می گوید : ما در برابر صلیبی ها به خاطر کفر شأن نمی جنگم به خاطر ظلم شأن  می جنگیم جنگ با صلیبی ها به خاطر ظلم آنها بود نه به خاطر کفر شأن.

اصل مساوات:

 نظامی مشروع است که مردم در زیر اداره آن شهروند باشند ،از تساوی حق برخوردار باشند. مقهور و مظلوم و منکوب و محکوم نباشند

اصل بیعت ورای مردم :

نظام مشروع در اسلام آنست که با بیعت مردم ،از طریق شوری و یا رای و انتخاب آمده باشد.

اصل غلبه و پذیرش نظام تغلیبی ، یعنی قبول نظامی که با زور آمده است،قول فقهاست وبعد از قرن سوم عنوان گردیده است. آنهم شرط دارد : اگر قیام علیه نظامی که با زور حاکم شده ،فساد بیشتر آرد ،سکوت بهتر است . اما اگر قیام سبب نجات انسان ها از مرگ و فقر و تباهی و دفع ظلم ، و بی عدالتی باشد،  مشروع است.

آنچه ادعا شد به اساس تحولات سیاسی و رویداد های صدراسلام ،عصر صحابه رسول خدا و تابعین، مسجل گردیده است.

در سقیفه به ابوبکر صدیق به حیث خلیفه پیامبر خدا بیعت شد . حضرت علی نپذیرفت . گفت : خاندان پیامبر خبر نبود و حق رای ما تلف شده است. این وضع ۶ ماه دوام کرد ، علی حتی به نماز جمعه نمی آمد. کسی اورا تکفیر نکرد ،علیه او جهاد اعلان نکردند . خلیفه عذر آورد تا بیعت کرد

حضرت عایشه ، طلحه و زبیر برعلیه خلافت حضرت علی برای خون عثمان و تحقق امر خدا قیام کردند، فقط محاکمه قاتلین تاخیر شده بود .مردم ،خلیفه و یا فقها آنها را تکفیر نکردند

امام حسن خلافت معاویه را نپذیرفت و خلافت مستقل ایجاد کرد، تا یوم الجمع که صلح شد ، کسی امام حسن را تکفیر نکرد

امام حسین درسال  ۶۱ هجری به یزید بیعت نکرد،

در سال ۶۲ مردم مدینه علیه یزید قیام کردند و عبد الله بن مطیع را خلیفه اعلام کردند. در این قیام به قول ذهبی،ابن کثیر و سیوطی ۷۰۰ صحابه شهید شدند

مردم می گفتند : یزید ظالم است ، بی باک است، عدالت ندارد ،حرومات خدا را می شکند،قبول نداریم

توابین در عراق،امام زید نواسه امام حسین، نفس ذکیه نواسه امام حسن علیه عباسیان وخطای رهبری شأن قیام کردند. این قیام ها در عصر صحابه و توسط آنها صورت گرفت

در زمان تابعین  نیزقیام ها علیه خلفای ظالم ونا عادل ادامه یافت.

امام اعظم ابوحنیفه کار باخلیفه عباسی را قبول نکرد .می گفت: عدل اساس دین است و باحضور خلیفه ظالم عدل ضایع می شود. از قیام زید حمایت کرد و نفس زکیه را در راه قیام کمک مالی (۱۵هزار درهم)کرد

عصر اموی ها ،عصر قیام ها بود. صحابی اسلا م سلیمان بن صدر خضرمی علیه حجاج ظالم قیام کرد

امام جعفر صادق می گفت: باید مردم را بیدار ساخت تا علیه نظام های ظالم قیام کنند .این بدان معناست که نظام ظالم باید سرنگون شود.  امام شافعی و امام

 مالک نیز مخالفت با نظام ظالم را تایید کردند.

با سقوط آموزی ها و جانشینی عباسیان امام ابوحنیفه می گوید : نظام ظالم از بین رفت خوشم اگر عباسیان به محرمات ها عمل کنند و اعمال شأن قریب به عدل باشد

دفع مظالم یکی از ابواب جهاد است.

به این اساس است که بر مبنای حکم قرآن خدا ، حدیث پیامبر و قول و عمل صحابه و تابعین به صراحت می گوییم: نظام سراپا ظلم ،ضد برادری و مساوات و زاده ظلم ،ترور و وحشت و مخالف رای ،اراده و بیعت مردم طالبان ،نظام غیر مشروع است و جهاد و مقاومت برعلیه آن عمل مشروع و شرعی و جایز  می باشد