چرا وبسايت امام اعظم ابوحنيفه (رح) ؟

١ – امام ابوحنيفه ( رح) تابعى بود. تابعى كسى است كه یک یا چند نفر از صحابه رسول خدا را ملاقات کرده باشد. در روزگار امام، چهار تن از حضرات صحابه كرام مثل: حضرت انس بن مالك، حضرت عبدالله بن أبى اوفىٰ، حضرت سهل بن سعد ساعدى و حضرت ابو طفيل عامر بن واثله (رض) حيات داشته اند و امام با ايشان ملاقات نموده.

٢ – امام ابوحنيفه (رح) در قرن اول بعثت رسول گرامى (ص) به دنيا آمده، كه از آن به ( خير القرون ) ياد ميشود. از نبى كريم (ص) روايت شده كه: بهترين مردم، مردمان قرن من اند، سپس آنانى كه بدنبال شان مى آيند، بعد از آن، كسانى اند كه بدنبال ايشان مى آيند.

٣ – امام ابوحنيفه (رح) از نوادر علمى روزگار خود و سرآمد علم كلام، فقه و حديث بود كه در عصر تابعين، اجتهاد نمود و فتوا داد. آنهم در كوفه، شهرى كه ١٠٥٠ صحابى و ٢٤ تن از اصحاب بدر در آن زيسته بودند و عصرى كه علوم دينى در عرصه هاى مختلف آن، به كمال ارتقاء رسيده بود.

٤ – امام ابوحنيفه ( رح) علم دين را از سرچشمه هاى ناب و زلال آن فراگرفت. او از حماد و وى از ابراهيم فراگرفت، كه او نيز از حضرت عمر بن خطاب (رض)، حضرت على ابن ابى طالب (رض)، حضرت عبدالله بن مسعود (رض) و حضرت عبدالله ابن عباس (رض) آموخته بود. علاوه بر اين، تعداد اساتيد امام را چهار هزار تن گفته اند.

٥ – امام ابوحنيفه (رح) شاگردان زياد را تعليم داد كه بسيارى از آنها بمدارج رفيع فقاهت، امامت و فتوا رسيدند و بعضى از شاگردانش، آموزگار و استادِ ساير امامان فقه و حديث نظير امام شافعى (رح) و امام بخارى (رح) شدند. پنج تن از شاگردان معروف وى، امام ابويوسف، امام محمد بن حسن شيبانى، امام زفر بن الهذيل، امام عبدالله بن مبارك و امام حسن بن زياد لؤلؤيى كوفى است.

٦ – امام ابوحنيفه (رح) از نخبه گان علم كلام در عصر خود بود. مضافاً او اولين كسى بود كه علم فقه را تدوين و آنرا بر ابواب، كتب و فصول ترتيب نمود. بطوريكه امام مالك (رح) در موطاى خويش از وى تبعيت كرد. مزيدى بر اينها او جايگاه رفيعى در علم حديث را نيز دارا بود.

٧ – امام ابوحنيفه نخستين شخصى بود كه مجلس و شوراى بزرگ علمى مشتمل بر ٣٦ تن از فقها، محدثين، علماى برجسته و مسلط بر فنون زبان عربى را تشكيل داد. مجلسى كه بعد از بررسى همجانبه مسائل علمى، ادله شرعى را در پرتو كلام الهى و سنت نبوى، استخراج و مكتوب مى نمودند. او را ميتوان مبتكر كار جمعى و شورايى در فقاهت معرفى نمود كه قبل و چه بسا بعد از وى بطور انفرادى از سوى ديگران انجام شده.

٨ – امام ابوحنيفه (رح) در علميت، ايماندارى، تقوا و پرهيزگارى، پاك نفسى و نيكو سرشتى، عدم وابستگى به دستگاه حكومت، داشتن اخلاق حميده، سخاوت و مهرورزى به نيازمندان، حُسن معاشرت با خلق و اطاعت خاضعانه به معبودش، امامى همام و بى بديل بود.

٩ – امام ابوحنيفه بنابر قدامت زمانى و مدارج بلند علمى، مورد احترام ساير ائمه اهل سنت قرار داشت كه اورا امام اعظم ناميده اند. امام شافعى (رح) همه را عيال و ريزه خوار فقه امام ابوحنيفه (رح) خوانده، از امام مالك (رح) نقل شده كه گفته: شصت هزار مسئله از فقه امام ابو حنيفه، نزد من است و اگر او بگويد كه اين ستون از طلاست، همان از پرده برون مى آيد. او بر كهكشانى از معارف فقه تكيه زده است. و امام احمد حنبل ( رح) گفته كه ابوحنيفه در ورع و زهد و گزينش آخرت بر دنيا در جايگاهى قرار دارد كه كسى به وى نمى رسد.

١٠ – امام ابوحنيفه (رح) كسى است كه مولانا محمد عمر سربازى (رح) در مورد وى نوشته:( كمالات امام همام، امام الائمه ابوحنيفه (رح) قريب هزار و سه صد سال است كه در تمام ربع مسكون بر جميع اقشار عالم شناخته شده اند و سه حصه امت اسلام، مقلد او اند.)، علامه زاهد كوثرى (رح) گفته كه در سرزمين هاى هند و سند و روم و تركيه و آسياى مركزى و پاكستان و افغانستان و در چين و سرزمين روس و قفقاز، سرب و بوسنيا و آلبان و بلغار و يونان و سرزمين هاى عثمانى و حبشى و طرابلس و غرب و تونس و جنوب افريقا و بنگلديش و ساير سرزمين ها، حنفى مذهبان وجود دارند.

١١ – امام ابوحنيفه (رح) كسى است كه نقل و عقل و روايت و رأى را براى فهم دين بهم آميخت. بر ارجحيت نقل و نص و روايت تأكيد ورزيد و عقل و رأى و خرد را ملزومات درك معارف دين پنداشت. او بود كه قرآن و سنت و قول صحابه را ارجحيت قائل شد و بصراحت گفت كه حديث صحيح، مذهب من است.

١٢ – امام ابوحنيفه (رح) بنيانگذار چنان مذهب و راوى تنها قرائت خردمحور از دين است كه نه تنها ظرافت و ظرفيت سازگارى با دنياى عقلگراى امروز و مقتضيات جوامع متمدن كنونى را داراست، بلكه پتانسيل تفاهم با اديان ديگر و استعداد تعامل با ساير مذاهب، فرقه ها و قرائت هاى درون دينى اسلام را در درونمايه خود دارد. از اينرو حنفيت بسترى مساعد و مناسب براى پذيرش تنوع در ابعاد، دينى، اجتماعى و فرهنگى است.

١٣- امام ابوحنيفه (رح) و مذهب فقهى او بر ساير امامان بزرگوار اهل سنت و مذاهب مربوطه شان قدامت زمانى دارد، طوريكه ساير ائمه (رح) از افكار و كار شيوه امام ابوحنيفه(رح) در علم فقه بهره برده اند و در بسيارى موارد منهج او را بكار بسته اند. زيرا تا قبل از امام ابوحنيفه (رح) سيستم مشخصى براى اجتهاد وجود نداشت.

١٤- از آنجائيكه حنفيت بعنوان معقول ترين و جامع ترين فقه مدون، مذهب رسمى چند امپراطورى از جمله عباسى ها، سلجوقى ها، عثمانى ها و سامانى ها بوده كه در مقاطع مختلف تاريخ، در گستره ى پهناور جهان اسلام بمثابه قانون مشروعيت داشته، بر وسعت، گسترده گى و غناى آن در زمينه هاى مختلف حيات اجتماعى نظير: معاملات، قوانين جزايى، امور بازرگانى، روابط حقوقى، احوال شخصيه افزوده شده است. به همين لحاظ است كه امروزه، بيشترين پيروان را در تعداد زيادى از كشور ها دارا است.

١٥- حنفيت بعنوان مذهب رسمى در كشور ما، نه تنها در قانون اساس درج و در محاكم و ادارات دولتى مرعى الاجراء بوده، بلكه در فقدان حكومت ها و در مقاطع بحرانى نيز، بمثابه شريعت و قانون، حلال منازعات و مشكلات حقوقى و مايه و سنگپايه همزيستى مردم ما در احوال شخصيه شان بوده.

بى ترديد، در زمانه ى كه برداشتهاى وارونه، افراطى، ظاهر گرا و سطحى نگر از ديانت و شريعت، تصوير غلط و خشنى از سيماى تابناك اسلام عزيز ترسيم نموده و گروه هاى قشرى و تكفيرى، بانى و باعث حوادث ناميمون و تلاطمات ناگوار اجتماعى از آدرس دين در جوامع اسلامى و غير اسلامى گرديده اند، تنها قرائت عقلگرا، معتدل و منعطف حنفى است كه ميتواند، وجهه نورانى و حقيقى اسلام را به جهانيان تبارز و تبلور دهد.

فلهذا به دلايل متذكره و ده ها دليل معقول و منطقى ديگر، ملزم به بازخوانى افكار و انديشه هاى آن امام همام و دميدن روح مذهب وى در كالبد زمانه و منظومه دينى جامعه خويش هستيم. و نسبت به هر زمان ديگر به تبليغ و ترويج حنفيت خردگرا و اعتدال پسند در كشور خويش نيازمند مى باشيم. كه ايجاد و نامگذارى اين وبسايت و كار روشنگرانه ى دينى از اين مجرا، قدمى اندك و تلاشى كوچك در راستاى آن هدف بزرگى است.

و من الله التوفيق