علم يكى از ابزار تفسير قرآن است. درك بسيارى از موضوعات قرآن كه در قرون گذشته براى بشر دشوار بود، به كمك پيشرفت هاى علمى براى نسل امروز، قابل فهم ميباشد.در رابطه با مسئله تنقيص اطراف زمين كه در قرآن تذكر رفته، استدلال هاى متفاوت علمى صورت گرفته است.زمين توسط ذرات الفاء ، پروتون و الكترونهاى آمده از آفتاب، مورد تهاجم قرار ميكيرد. اين باد هاى آفتابى بسيار قوى بوده و ميتواند كه جو زمين را از كره ى زمين جدا سازد، اما ساحه ى مقناطيسى، زمين را از چنين تخريبات قوى در امان نگهميدارد.همچنان آيه فوق الذكر ميتواند اشاره به نقصان زمين خشكه در قطب ها باشد. در حال حاضر ، در اثر ذوب شدن تدريجى يخهاى اقطاب زمين، سطح آب ابحار بلند ميرود. و اين ازدياد تدريجى مقدار آب، آهسته آهسته سطح زمين خشكه را كمتر ساخته ميرود. جمله ( تنقيصها من اطرافها ) ممكن به معنى اشغال زمين هاى سواحل در جنوب و شمال باشد. نيو يارك تايمز چنين گزارش ميدهد:( در قرن اخير، حرارت سطح زمين يك درجه فارنهايت بلند رفته است. و سرعت ذوبان يخهاى قطبى زياد شده است. دانشمندان در انستيتوت علوم فضايى گاوارد مربوط NASA ارقام بدست آمده در سالهاى ١٩٥٠ ، ١٩٦٠ و ١٩٩٠ را مقايسه نموده اند. نتايج نشان ميدهد كه ضخامت يخهاى قطبى، چهل و پنج فيصد كاهش يافته است. همچنان تصاوير أخذ شده در اقمار مصنوعى نيز نشان ميدهد كه ساحات يخهاى دايمى اقطاب زمين بطور قابل ملاحظه ى در سالهاى اخير خورد تر شده اند.) اين اكتشافات، امكان دارد شمه ى از تفسير اين آيه قرآن باشد. و الله اعلمفرسوده يا نقصان آوردن در اطراف يا در نهايت زمين كه در قرآن ذكر گرديده، ممكن به يك دريافت ديكر علمى نيز اشاره نموده باشد. اين حقيقت كه زمين داراى حركت بدور محور خود بوده و شكل آن كروى تام نيست بلكه در دو قطب فشرده شده است ( Geoid ).تحقيقات علمى نشان داده است كه قطر زمين در مسير خط استواء در اثر قوه ى حاصله از حركت بدور محور، رو به افزايش بوده و قطر موازى بمحور آن در اثر فشرده شدن از دو نهايت يا دو قطب، رو به كاهش ميباشد. و چون زمين هميشه بدور محور خود ميچرخد، اين تغييرات نيز واقع شده ميرود. لغت تنقصها نيز حالت استمرار داشته و كاهش دوامدار از دو نهايت را بيان ميدارد.شكل مدور اجرام سماوى در اثر قوه ى ثقل موجود در آنها بوجود آمده است. در حاليكه شكل كروى مطلق نبوده بلكه در اقطاب تا اندازه ى هموار تر و در محيط برجسته تر ميباشد. نظر به محاسبات NASA  قطر افقى يا قطر در سطح خط استواء زمين ٦٣٧٨٠١ كيلومتر و قطر محورى يا بين القطبى آن ٦٣٥٦٠٨ كيلومتر است. يعنى يك تفاوت تقريباً ٣ فيصدى بين هر دو موجود است. اين مودل بيضوى شكل زمين كه در سال ١٦٨٧ ميلادى توسط نيوتن پيشنهاد شده بود، ١٤٠٠ سال قبل از اين آيه قرآن استنباط شده ميتواند. و الله اعلم