تشكيل پطرول در قرآن

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى (2) وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى (3) وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى (4) فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى (5)…( سوره اعلى )آنكه خلق كرد و درست كرد- آنكه اندازه كرد و رهنمايى كرد- آنكه برآورد گياه سبز را و آنگاه خشكانيد و سياه گردانيد.
مفسرين اغلب در رابطه به تفسير اين آيات بر رشد و نموى نباتات اكتفا نموده و چنان برداشت نموده اند كه روئيدن و خشك شدن نباتات، مثالى است براى متوجه ساختن انسانها به نحوه ى  زنده شدن و مرگ موجودات. در حاليكه با تائيد نظر مفسرين، و پيشرفت هاى علمى امروز، ميتوان دريافت كه مطالب بس عميق ترى در اين آيات نهفته است.طوريكه ميدانيم پطرول از بقاياى نباتات و حيوانات در بحر ساخته ميشود. مليونها سال بعد از آنكه در زمين بحر پوسيدند، به يك ماده ى روغنى چرب تبديل ميشوند. اين مواد در زير طبقات گل و سنگ، بالاخره به پطرول و گاز تبديل ميگردد. حركات قشر زمين بعضاً باعث تحجر در بحر شده و حجره هاى حاوى پطرول، هزاران متر عميق دفن ميگردد. بعضاً پطرول از  سوراخهاى صخره ها تراوش نموده و از اعماق چند كيلو مترى، خود را به سطح زمين ميرساند ، كه در اينجا تبخير گرديده و قير آن باقى مى ماند.سه نكته متذكره در آيات دوهم تا چهارم، معادل با مراحل تشكيل پطرول است. بگمان اغلب لغت ( المرعى ) يعنى علفزار اشاره به مواد عضوى اوليه براى تشكيل پطرول باشد. لغت دوهم قابل توجه ( احوى ) است كه به معنى سبز سياهى دار يا سياه سبزگونه ميباشد. اين لغت ميتواند مواد فضله باقى مانده از پوسيدن نباتات را توضيح كند كه در زير زمين سياه شده ميرود. و اين كلمه توسط كلمه ى ( غثاء ) توصيف ميشود كه بمعنى بقاياى گياه قطع شده، نباتات آمده با آبخيزى ( گياه هاى قطع شده و دور انداخته شده، و برگ هاى توأم با كف ) ميباشد .همچنان ميتواند معنى مواد يكه توسط آبخيزى آورده شده يا استفراغ كرده يا از زمين برآمده را بدهد . در حقيقت پطرول تراوش نموده از زمين نيز بقسم يك ماده سياه سبز گونه ى كف دار نمودار ميشود. پس مى بينيم كه كلمه ى ( غثاء  احوى ) چقدر خردمندانه در اين آيه بكار رفته است.طوريكه ديديم ، تبديل شدن نباتات به مواد مايع تاريك لزوج، جداً مشابهت زياد به تشكيل پطرول دارد. تشريح اين چنين موضوع در وقتى كه مردم پطرول را نمى شناختند ، بدون  شك يك علامت ديگرى براى وحى الهى بودن قرآن است.