مدار ها فضايى و كائناتى در حال حركت و چرخش

يكى از مهمترين دلايل تعادل جهان ، حركت اجسام سماوى در مسير هاى معين است. ستاره ها و اقمار همه بدور محور خود و همراه با سيستم و منظومه ايكه در آن قرار دارند، در حركت اند. بنابر نظر علماى معاصر، جهان با يك توازن لطيف هميشه حركت دارد.بيشتر از صد ميليارد كهكشان قابل رويت در جهان موجود است. كه هر كهكشان كوچك در خود ميليارد ستاره دارد و كهكشان بزرگ بيشتر از هزار ميليارد ستاره دارد. اكثر اين ستاره ها داراى سياره و سياره هاى آنها داراى اقمار ميباشند. تمام اين اجسام سماوى مدار ها و مسير دقيق محاسبه شده را طى ميكنند. بر علاوه تعداد زياد ستاره هاى دنباله دار هم در مسير هاى معين خود در حركت اند. منظومه شمسى و ديگر كهكشان ها حركاتى بدور ديگر مراكز را نيز نشان ميدهند. هر سال منظومه شمسى و همراه با آن زمين، پنجصد ميليون كيلو متر از محل قبلى خود تغير موقعيت ميدهد. از اين چنين بر مى آيد كه كوچكترين انحراف از مسير اصلى باعث برهم خوردن تعادل و بمفهوم خاتمه ى  تمام جهان شده ميتواند. طور مثال : اگر زمين از مسير اصلى خود ٣ ملى متر انحراف كند، عواقب وخيمى خواهد داشت. زمين در اثناى حركت بدور آفتاب بعد از هر ١٨ ميل به اندازه ٢.٨ دو اعشاريه هشت ملى متر از خط مستقيم انحراف دارد، تا يك مسير بيضوى را بپيمايد. اگر اين انحراف ٣ ملى متر شود باعث عدم تعادل و برهم خوردن نظم كلى ميشود.  حتى اگر اين انحراف بعوض ٢.٨ دو اعشاريه هشت، دو نيم ملى متر شود. مدار حركت زمين بسياربزرگ شده و همه را يخ ميزند. اگر انحراف بيشتر از ٣ ملى متر شود، همه سوخته و خواهند مرد.قرآن حركت اجسام سماوى را بدور محور شان تائيد ميكند.
وَالسَّمَآءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ( آيه ١١ سوره طارق)قسم به آسمان گردنده.طبعاً در وقت نزول قرآن ، تكنالوژى بحدى نبود كه اجسامى را كه مليونها كيلو متر دور قرار داشتند، مشاهده كنند. و نميتوانستند بفهمند كه فضا داراى مدار ها است. چنانچه در آيه ذيل آمده است:
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ ( آيه ٧ سوره ذاريات )قسم به آسمانها كه در آن راههاى نوسانى است.